به نام آن حقیقت مطلق"

آن کلید بسته ها"نور و سمبل وحدت

که مقرر ساخت هجرت خاک را از خاک

                                                            "مقدمه"

غلامحسین جعفری متخلص به شیدا"غلامیست دیگر از کوی دلبر.ستاره ایست

فروزان در منظومه عشق.

غلامحسین جعفری در سال1329در قریه کوچکی در حومه لارستان فارس به نام(بنارویه)دیده به جهان گشود.پدرش ابوالحسن ومادرش فاطمه نام دارد.‏ ایشان که فرزند دوم خانواده بودند چند روز پس از تولد به همراه پدر و مادر برای زندگی به شهر آبادان مهاجرت نمودند بطوری که شناسنامه اش صادره از آبادان می باشد و بدین خاطر سرزمینی را که از آن سر برون کرده و دیده محجوبش را بر جهان گشود فراموش نکرده.‏ و درمنظومه زیبا ودل انگیز(برزو و پریسا)شهر بنارویه را موطن خود معرفی نموده اند.

وی از همان دوران کودکی دارای روحی حساس وبصیرتی شگرف (پابوس گل) با این ابیات چنین توصیف می کند:

ز وزی که تولد گشته ام من                    چنان یک بلبل سرگشته ام من

ز وقتی که شنیدم نام گل را                    به پابوسش کمر بسته ام من

یا در سروده (طعم بلا) میفرماید:

تا دیده من روی تو دیده                         دل طعم بلا را بچشیده

عمری به هوای تو ولیکن                        اندیشه به جایی نرسیده

در سن16سالگی با الهام از روح بلندخویش شروع به سرودن اشعارش می نماید:

              درآن سالی که شانزده ساله بودم

                                           شبی با سینه پر غصه خفتم

              میان خواب وبیداری بدم که

                                      نخستین قطعه شعرم بگفتم

...واولین شعرش را در شهادت حضرت مولا علی ابن ابیطالب آغاز نمود...

تا ادامه با ما باشید

نویسنده:حمید رضا