بلوک لارستان در فارسنامه ناصري

از گرمسيرات فارس وسيع ترين بلوكات است. ميانه مشرق و جنوب شيراز افتاده. درازي ان از قلعه فارياب ناحيه كورستانتا قريه عموئي سفلي، 57 فرسخ پهناي اناز "حاجي اباد" ناحيه مزايجان تا "بندر چارك" 45 فرسخ محدود است از جانب مشرق به نواحي عباسي و نواحي سبعه و از طرف شمال باز به نواحي سبعه و بلوك داراب و جويم  و خنج و گله دار و از طرف مغرب باز به نواحي خنج و علامرودشت و نواحي گله دار و بلوك مالكي و از جنوب به درياي فارس.

و هواي لارستان بعد از نواحي عباسي گرمتر از همه بلوكات فارس است. هواي جلگاه و كوهستانش تفاوت چنداني ندارد و گاهي در بعضي از كوههاي شمالي اگر برف ايدچند ساعتي بيش نماند و گاهي در زمستان شهر لار، دو سه شبي ابهاي كم يخ بندد و كوهستان لار بعد از كوه گيلويه بيش از بلوكات ديگر است و چشمه اب شيرين كه جاري باشد كم يافت  شود و در بعضي از نواحي چشمه هاي شور گوگردي باشد كه در كار زراعت نرود تا چه جاي خوردن.

در لارستان، اگر مسافر سفره نان و كوزه اي اب نداشته باشد خواهد مرد و عجب از بز و پازن و قوچ و ميش كوهي ان و كبك و تيهو كه در اين كوهستان زمستان و تابستان توقف دارند و درخت كوهستانش كنار و كلخنك كه نوعي از درخت بن است و صحرا درخت گز ازاد كه شاه گز گويند، چون تربيت كنند، با انكه جز اب باران را نبينند مانند درخت سفيددار بلند و چون چنار چوبش سخت و جوهر دار.

ادامه دارد ....